فضل الله نکو لعل آزاد

أَلاَ بِذِکْرِ اللّهِ تَطْمَئِنُّ الْقُلُوبُ(بدانید که دلها با یاد خدا آرام می‌گیرد)شب‌های تنهاییشدم تنها که تنهایی غمی سخت است، وایِ دلکجا درمان پذیرد، رنج و درد بی‌دوای دلهراسان است، دل شبها از این اندوه وحشت‌زامنم دریای اشک و ماتمِ بی‌انتهایِ دلبه شبهای سیاه و سرد می‌پیچد، به‌هر سوییصدای های‌‌های گریه‌ها، شب‌ناله‌های دلندارم هم‌زبانی تا که جویم رد پایش رادر این دوران محنت نیست یاری آشنای دلبه‌جای اشک، خون می‌ریزد از چشمان بی‌تابمرسد اوج فلک هر لحظه اشک بی‌صدای دلتنور سینه‌ام آبستن دردی جگرسوز استنریزد آب، کس بر آتشم محض رضای دلدلم در آتش غم سوخت، چشم از گریه خونین استکه از اندوه شد، خاکستر داغی سرای دلدل بی‌تاب من کرده، هوای یار دیرینمکه این اندوه سخت بی‌قراری شد بلای دلغم‌آلودم، غریب و بی‌کسم، تنهای تنهایمکه جز پروردگارِ دل ندارد کس هوای دلدر این شب‌های تنهایی به‌خود می‌لرزم از وحشتولی دل می‌شود، پرنور با یاد خدای دلفضل الله نکولعل آزاد۱۲ اسفندماه ۱۴۰۳ کرجWww.lalazad.blogfa.comWww.faznekooazad.blogfa.comWww.f-lalazad.blogfa.comWww.nekooazad.blogfa.comWww.nekoolalazad.blogfa.comWww.fazlollahnekoolalazad.blogfa.com نوشته شده توسط فضل الله نکولعل آزاد در شنبه دوازدهم اسفند ۱۴۰۲ | فضل الله نکو لعل آزاد ...